Ο Λεονάρντο από το Βίντσι γεννήθηκε, σαν σήμερα, στις 15 Απριλίου του 1452. O Λεονάρντο ήταν ο νόθος γιος του πλούσιου Φλωρεντινού συμβολαιογράφου και γαιοκτήμονα Σερ Πιέρο ντ’ Αντόνιο (Piero d’ Antonio) και της Κατερίνας, μιας όμορφης – αλλά από κατώτερη τάξη – χωρικής. O πατέρας του, αργότερα, παντρεύτηκε μια κυρία από την τάξη του, ωστόσο ο μικρός Λεονάρντο δεν αφέθηκε στην τύχη του, αλλά ανατράφηκε στο πατρικό του σπίτι, όπου έλαβε την εκπαίδευση της εποχής: ανάγνωση, γραφή και αριθμητική. Av και νόθος γιος μάλλον ήταν «τυχερός», αφού ο πατέρας του απέκτησε άλλα τέκνα μόνο μετά τον τρίτο και τέταρτο γάμο του. To πρώτο, το 1476, όταν ο Λεονάρντο ήδη είχε ενηλικιωθεί. Έτσι ο Λεονάρντο μεγάλωσε στο πατρικό του σπίτι, όπου όλοι.τον αντιμετώπιζαν σαν νόμιμο γιο. Στα χρόνια της εφηβείας, όταν εκδηλώθηκαν οι καλλιτεχνικές κλίσεις του, ο πατέρας του τον έστειλε να μαθητεύσει στο διάσημο εργαστήρι του Αντρέα ντελ Βερόκιο.
Εκεί ο νεαρός Λεονάρντο έμαθε τις βασικές αρχές της ζωγραφικής και γλυπτικής. Παράλληλα, απέκτησε γνώσεις γύρω από τη μηχανική και την ανατομία. Το 1472 ο Λεονάρντο μπήκε στη συντεχνία των Φλωρεντινών ζωγράφων.
Δέκα χρόνια μετά εγκατέλειψε τη Φλωρεντία και εγκαταστάθηκε στο Μιλάνο όπου μπήκε στην υπηρεσία του δούκα Λοντοβίκο Σφόρτσα. Σε αυτή την περίοδο της ζωής του άρχισε να αποκαλύπτεται η μεγαλοφυΐα του. Η δημιουργικότητά του βρήκε διέξοδο στη ζωγραφική τη γλυπτική, αλλά και σε τομείς της αρχιτεκτονικής.
Στην αυγή του 1500, λίγο μετά την είσοδο των Γάλλων στο Μιλάνο, ο Λεονάρντο επέστρεψε στη Φλωρεντία και μπήκε στην υπηρεσία του Καίσαρα Βοργία με την ιδιότητα του «ανώτερου στρατιωτικού αρχιτέκτονα και γενικού μηχανικού». Σε αυτή την περίοδο της ζωής του σχεδίασε την εκτροπή του ποταμού Αρνου και ζωγράφισε τη Μόνα Λίζα.
Ατελείωτα παρέμειναν αρκετά έργα του. To πιο χαρακτηριστικό είναι ένα έργο για το οποίο ο Λεονάρντο αφιέρωσε 12 ολόκληρα χρόνια: ο έφιππος ανδριάντας του Φραντζέσκο Σφόρτσα, του ιδρυτή της δυναστείας. O ανδριάντας θα είχε ύψος 5 μέτρα και το πήλινο πρόπλασμα του αλόγου εκτέθηκε δημόσια στο Μιλάνο, το 1493, επ’ ευκαιρία του γάμου του αυτοκράτορα Μαξιμιλιανού με τη Μπιάνκα Μαρία Σφόρτσα. Όταν άρχισαν οι εργασίες για το χύσιμο της κολοσσιαίας μορφής, ταυτόχρονα άρχισαν και οι εχθροπραξίες με τους Γάλλους και έτσι το μέταλλο χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή κανονιών και όχι του ανδριάντα. Ανάμεσα στις καταστροφές του πολέμου ήταν και το πήλινο πρόπλασμα του αλόγου.
Εκτός από τη ζωγραφική, ο Λεονάρντο, παράλληλα, ασχολήθηκε σχεδόν με τα πάντα: ανατομία, φυσιολογία, ζωολογία, βοτανική, αεροδυναμική, υδροδυναμική, γεωλογία και οπτική. Οι μελέτες του πάνω στο φως και την οπτική – πρίσματα και φακοί -καθώς και στη λειτουργία της οράσεως, του επέτρεψαν να αντιληφθεί το βάθος πεδίου, την προοπτική και, βέβαια, την καλύτερη δυνατή χρήση του φωτός και της σκιάς (chiaroscuro), πράγματα που χρησιμοποίησε με κάθε λεπτομέρεια στα αθάνατα έργα του.