Το ταχύτερο υπερωκεάνιο που διέσχισε ποτέ τον Ατλαντικό -και προς τις δύο κατευθύνσεις- λιμνάζει σε μια προβλήτα στη νότια Φιλαδέλφεια για περισσότερα από είκοσι πέντε χρόνια. Ωστόσο, οι ημέρες του σκουριασμένου SS United States που βρίσκεται στην προβλήτα 82 στην πόλη της Φιλαδέλφεια είναι μάλλον μετρημένες. Το πλοίο των 990 ποδών που είναι μεγαλύτερο από τον Τιτανικό βρίσκεται αντιμέτωπο με έξωση.
Στο παρθενικό του ταξίδι το 1952, το SS United States ονομάστηκε “η ναυαρχίδα της Αμερικής” και διέσχισε τον Ατλαντικό σε 3 ημέρες, 10 ώρες και 40 λεπτά – ξεπερνώντας κατά 10 ώρες τον χρόνο που είχε θέσει το RMS Queen Mary. Μέχρι σήμερα, το SS United States κατέχει το ρεκόρ.
“Η μήνυση υποβλήθηκε από την Penn Warehousing για να εκδιώξει το πλοίο και να εισπράξει περίπου 700.000 – 800.000 δολάρια από αυτό που ισχυρίζονται ότι ήταν καθυστερημένο ενοίκιο”, λέει ο Warren Jones.
Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του SS United States Conservancy, του μη κερδοσκοπικού οργανισμού που κατέχει και εποπτεύει το πλοίο από το 2011. Επίσης, ταξίδεψε με το πλοίο όταν ήταν 7 ετών το 1961.
Η συντηρητική οργάνωση ισχυρίζεται ότι η Penn Warehousing διπλασίασε άδικα το ενοίκιο κατά τη διάρκεια της πανδημίας για τη διατήρηση του τεράστιου πλοίου στην προβλήτα 82. Το ημερήσιο κόστος πρόσδεσης του πλοίου κατά μήκος του ποταμού Delaware αυξήθηκε από 850 δολάρια σε 1.700 δολάρια.
“Η σύμβαση ενοικίασης που συνέταξαν και μας παρουσίασαν δεν είχε καμία πρόβλεψη για κλιμάκωση του ενοικίου και δεν είχε καν χρονικό όριο στη μίσθωση”, λέει ο Jones.
Το πλοίο βρισκόταν ήδη στην προβλήτα 82 όταν το συντηρητικό ίδρυμα αγόρασε το σκάφος και σύναψε τη συμφωνία πριν από μια δεκαετία και πλέον.
Ούτε η Penn Warehousing ούτε οι δικηγόροι της απάντησαν σε αιτήματα για σχόλια.
Και οι δύο πλευρές υποστήριξαν την υπόθεσή τους ενώπιον ομοσπονδιακού δικαστή και η τύχη του πλοίου βρίσκεται πλέον στα χέρια του δικαστηρίου. Ακόμα και αν το συντηρητικό ίδρυμα επικρατήσει και το πλοίο μπορεί να παραμείνει στην προβλήτα 82, τα πράγματα είναι τελειωμένα.
“Το πλοίο χρειάζεται ένα νέο σπίτι”, λέει η Σούζαν Γκιμπς, επικεφαλής του SS United States Conservancy και εγγονή του σχεδιαστή του, του διάσημου ναυπηγού Γουίλιαμ Φράνσις Γκιμπς.
Η Σούζαν Γκιμπς είναι επικεφαλής του SS United States Conservancy και εγγονή του σχεδιαστή του πλοίου Γουίλιαμ Φράνσις Γκιμπς. Θεωρεί το πλοίο ως ένα ισχυρό και ενωτικό σύμβολο. Η Gibbs φοβάται ότι αν το πλοίο εκδιωχθεί θα μπορούσε να χαθεί για πάντα.
Matt Guilham για το NPR
Στεκόμενη στη γέφυρα του ναφθαλίνητου υπερωκεάνιου, απολαμβάνοντας τη θέα των κομψών γραμμών και της αιχμηρής πλώρης του πλοίου, η Gibbs λέει ότι η στιγμή του πλοίου έχει έρθει.
“Είναι έτοιμο να ξεσηκωθεί”, λέει ο Γκιμπς. “Είναι αρκετά καιρό εδώ, είναι έτοιμο να πάει στο επόμενο λιμάνι”.
Αν και το συντηρητικό ίδρυμα έχει ένα σχέδιο ανάπλασης πολλών εκατομμυρίων δολαρίων για το πλοίο που θα το έβλεπε να επιστρέφει στη βάση των υπερατλαντικών του δραστηριοτήτων στο Μανχάταν, αυτό το επόμενο λιμάνι είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό.
“Υπάρχουν πολλές διαφορετικές δυνατότητες και είμαστε ανοιχτοί σε οποιαδήποτε από αυτές σε αυτό το σημείο”, λέει ο Gibbs. “Ο χρόνος έχει μεγάλη σημασία”.
Η Νέα Υόρκη, η Φλόριντα, ακόμη και η παραμονή στη Φιλαδέλφεια, όλα έχουν αναφερθεί ως πιθανές επιλογές για το πού μπορεί να πάει το πλοίο. Το συντηρητικό ίδρυμα δήλωσε ότι θα ήταν ανοιχτό στην προοπτική της δυτικής ακτής, αν μπορούσε να βρεθεί ένας χώρος που θα μπορούσε να φιλοξενήσει το πλοίο.
Μετά από δεκαετίες έκθεσης στα στοιχεία της φύσης, το SS United States μοιάζει κάθε μέρα των 72 ετών του. Η σκουριά έχει χρωματίσει τεράστιες εκτάσεις του πλοίου σε μια κοκκινωπή απόχρωση, και το κύτος μοιάζει φολιδωτό και ερπετοειδές εξαιτίας της μαύρης βαφής που ξεφλουδίζει. Το πλοίο μπορεί να έχει αισθητικές ελλείψεις, αλλά εξακολουθεί να το έχει εκεί που μετράει.
“Αυτό που είναι ενθαρρυντικό είναι ότι παρά το ξεφλουδισμένο χρώμα και τη σκουριά που βλέπουμε καθώς περπατάμε στους διαδρόμους του πλοίου, εξακολουθεί να είναι δομικά υγιές”, λέει ο Gibbs.
Ο συνάδελφός της, ο Γουόρεν Τζόουνς, λέει επίσης ότι, ενώ το πλοίο θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κάτι περισσότερο από ένα φρεσκάρισμα εξωτερικά, τα κόκαλα του είναι γερά.
“Το κύτος του πλοίου έχει επιθεωρηθεί ξανά και ξανά και ξανά σε διάφορα σημεία, και όλες οι εκθέσεις επανέρχονται και είναι σε αξιοσημείωτα καλή κατάσταση”, λέει ο Jones. “Αισθάνεσαι τη στέρεη δομή του πλοίου καθώς περπατάς σε αυτά τα καταστρώματα”.
Παρόλο που το κοινό δεν είχε πρόσβαση στο πλοίο εδώ και αιώνες, το συντηρητικό ίδρυμα ελπίζει ότι το επόμενο κεφάλαιο του πλοίου θα το γεμίσει και πάλι ζωή. Αρχικά σχεδιάστηκε με γνώμονα τη Νέα Υόρκη, ο Jones λέει ότι το σχέδιο ανάπλασης του πλοίου θα μπορούσε να προσαρμοστεί σε οποιοδήποτε λιμάνι που θα το δεχτεί. Μαζί με μια εξειδικευμένη αποβάθρα για το παλιό πλοίο, το σχέδιο θα μεταμόρφωνε το ίδιο το SS United States.
“Περιλαμβάνει ανακαίνιση του πλοίου, χώρους ψυχαγωγίας, εστιατόρια, ένα ξενοδοχείο χιλίων κλειδιών στο πλοίο”, λέει ο Jones.
Όλα αυτά, ωστόσο, είναι στον αέρα. Αν το πλοίο εκδιωχθεί, η συντηρητική οργάνωση πιστεύει ότι το πλοίο θα μπορούσε να χαθεί για πάντα. Οι θέσεις ελλιμενισμού για υπερωκεάνια χιλίων ποδιών που δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν τον εαυτό τους με ενέργεια και έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας από την εποχή της διακυβέρνησης Νίξον δεν είναι άμεσα διαθέσιμες. Έτσι, το συντηρητικό ίδρυμα προχώρησε σε ένα πρωτοφανές βήμα.
“Έχουμε απευθύνει έκκληση στον πρόεδρο και σε ορισμένους ηγέτες του Κογκρέσου”, λέει ο Γκιμπς. “Ήρθε η ώρα. Αυτό το πλοίο κινδυνεύει, και πρέπει να επιστρατευτούν όλα τα χέρια στο κατάστρωμα”.
Η τρισέλιδη επιστολή που απευθύνεται στον πρόεδρο Μπάιντεν περιγράφει συνοπτικά την ιστορική ιστορία του πλοίου και τις δυνατότητες επαναχρησιμοποίησής του. Το συντηρητικό ίδρυμα ανησυχεί τόσο πολύ ότι το τέλος μπορεί να πλησιάζει, που θα ήταν ανοιχτό στο να δωρίσει το πλοίο στην κυβέρνηση: “Το Conservancy είναι πρόθυμο ακόμη και να δωρίσει το πλοίο στην Υπηρεσία Εθνικού Πάρκου, στην πολιτεία της Πενσυλβάνια ή σε άλλες οντότητες με αντάλλαγμα μια βιώσιμη θέση προβλήτας”.