«Πότε ήταν η τελευταία φορά που ξετρελαθήκατε από μια τηλεοπτική εκπομπή ή ταινία μέσω streaming; Δεν είμαι σίγουρος ότι γνωρίζω την απάντηση σε αυτή την ερώτηση για τον εαυτό μου, προσωπικά, ενώ μπορώ να βεβαιώσω ότι πάρα πολύ από το περιεχόμενο των μεγάλων streamers, δυστυχώς, είχε το αντίθετο αποτέλεσμα σε μένα τον τελευταίο καιρό. Από το Netflix μέχρι το Apple TV+ και το Max, τις τελευταίες εβδομάδες βρέθηκα να έχω ενθουσιαστεί με αρκετές νέες τηλεοπτικές σειρές ή ταινίες, μόνο και μόνο για να διαψευστούν αυτές οι προσδοκίες – και να μείνω είτε με το αίσθημα του meh είτε με το χειρότερο αποτέλεσμα.
Υπάρχει, φυσικά, μια διαβάθμιση στο είδος της απογοήτευσης για το οποίο μιλάω, και μπορούμε να ξεκινήσουμε από το Netflix – συγκεκριμένα, με δύο νέους τίτλους εκεί που κάνουν καλή δουλειά για να απεικονίσουν αυτό για το οποίο μιλάω.
Ο πρώτος είναι το Avatar: The Last Airbender (με βαθμολογία κριτικών 60% στο Rotten Tomatoes μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές).
Ένα αγαπημένο franchise κινουμένων σχεδίων που παίρνει την επεξεργασία ζωντανής δράσης είναι πάντα γεμάτο με κάποιο βαθμό κινδύνου, αλλά στην περίπτωση αυτής της σειράς, είχε τουλάχιστον δύο πράγματα που την ευνοούσαν. Το πρώιμο υλικό, συμπεριλαμβανομένου του τρέιλερ, υποδήλωνε εκπληκτική εμβέλεια και δράση, καθώς και πλούσια προσοχή στη λεπτομέρεια. Επίσης, η σειρά έπρεπε απλά, τουλάχιστον, να είναι ανώτερη από την καταστροφική κινηματογραφική μεταφορά του 2010 από τον M. Night Shyamalan, η οποία παραμένει κολλημένη με ένα τρελά κακό σκορ 5% στους κριτικούς στο Rotten Tomatoes.
Εκεί όμως που συμφωνώ με τους κριτικούς που αισθάνθηκαν απογοητευμένοι από τη σειρά, είναι σε πράγματα όπως ο ρυθμός καθώς και η συνολική αίσθηση. Η σειρά έχει τα ολοένα και πιο απαραίτητα οκτώ επεισόδια, τα οποία, κατά τη γνώμη μου, δημιουργούν μια λίγο βιαστική ατμόσφαιρα. Τόσα πολλά πρέπει να χωρέσουν σε αυτά τα οκτώ επεισόδια, με άλλα λόγια, γεγονός που μπορεί να ευθύνεται και για τα περίεργα προβλήματα στον τόνο που παρατήρησα. Η σειρά μιλάει για παιδιά που επιδίδονται σε στιγμές νεανικής ελαφρότητας, ενώ την επόμενη στιγμή υπάρχουν τρομακτικές και τραυματικές εικόνες πολέμου και θανάτου.
Avatar: The Last Airbender στο Netflix
Ο Kiawentiio ως Katara, ο Gordon Cormier ως Aang και ο Ian Ousley ως Sokka στο “Avatar: The
Συνολικά, μια καλή προσπάθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά μου άφησε μια γεύση “meh” στο στόμα, ενδεχομένως επειδή οι προσδοκίες μου ήταν πολύ υψηλές. Εν τω μεταξύ, ορίστε ένα γρήγορο στιγμιότυπο από μερικούς επιπλέον τίτλους που όλοι με απογοήτευσαν στον ένα ή τον άλλο βαθμό. Χωρίς συγκεκριμένη σειρά: Δεν είναι ο μόνος τρόπος για να με βοηθήσετε να βρω τον εαυτό μου:
Masters of the Air (Apple TV+) – Πρόκειται για άλλο ένα παιχνίδι που αναμφισβήτητα υπέφερε από τις υπερβολικά υψηλές προσδοκίες. Πώς θα μπορούσε να μην το κάνει, όταν αποτελεί το τρίτο μέρος μιας τριλογίας που περιλαμβάνει επίσης τις ταινίες Band of Brothers και The Pacific του HBO; Συμφωνώ 100% με τον συνάδελφο Chris Smith, ο οποίος γράφει για τη σειρά ότι, τελικά, “συνειδητοποιείς ότι η ανάπτυξη των χαρακτήρων που ήθελες δεν συμβαίνει. Όχι μόνο δεν θα ενδιαφέρεσαι για τους περισσότερους χαρακτήρες, αλλά μπορεί να μην θυμάσαι ποιοι είναι οι περισσότεροι από αυτούς.
“Σε αυτό το σημείο αποτυγχάνει για μένα το Masters of the Air. Όσο καταπληκτική κι αν είναι η δράση των βομβαρδισμών – και είναι σαφές ότι αυτό είναι το κεντρικό σημείο της σειράς – η εκρηκτική δράση από μόνη της δεν είναι αρκετή για να κάνει τη σειρά για μένα must-watch”.
Το “Masters of the Air” φαίνεται σίγουρα υπέροχο. Για την αναπαράσταση αυτών των επικών αερομαχιών δεν φείδονται εξόδων. Θα ήθελα απλώς να είχε δοθεί η ίδια προσοχή και φροντίδα στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, παρόμοια με το πόσο επενδύσαμε όλοι στα μέλη του Easy Company του Band of Brothers.
Mea Culpa (Netflix) – Είναι απλά μια πλήρης αποτυχία παντού. Ήθελα να μου αρέσει αυτό το τελευταίο από τον Tyler Perry, με πρωταγωνίστρια την Kelly Rowland ως δικηγόρο υπεράσπισης που αναλαμβάνει την υπόθεση ενός σαγηνευτικού καλλιτέχνη που κατηγορείται για τη δολοφονία της φίλης του. Δυστυχώς, όμως, ούτε καν η επιβλητική παρουσία της πρώην τραγουδίστριας των Destiny’s Child δεν μπόρεσε να σώσει αυτή την ταινία του Netflix, με τους κριτικούς και τους θεατές να συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό ότι τόσο το σενάριο όσο και η υποκριτική εδώ είναι αρκετά αδύναμα.
Άρθρο γνώμης στο bgr.com