Φαντάσου ένα τεράστιο, σκοτεινό νεφέλωμα στο διάστημα, τόσο πυκνό που ούτε το φως δεν μπορεί να το διαπεράσει. Αυτή η “μαύρη κουβέρτα” αερίων και σκόνης, γνωστή ως Circinus West, βρίσκεται περίπου 2.500 έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Πυξίδας (Circinus). Πρόσφατα, μια απίστευτη φωτογραφία από την Dark Energy Camera στη Χιλή μας έδειξε τι πραγματικά συμβαίνει εκεί μέσα: ένα αληθινό κοσμικό… πάρτι!
Τι παίζει εκεί πάνω;
Η νεφέλη αυτή είναι ένα τεράστιο “μαιευτήριο” άστρων, δηλαδή ένα μέρος όπου γεννιούνται νέα άστρα. Για να καταλάβεις το μέγεθος, μιλάμε για μια περιοχή που είναι 180 έτη φωτός σε πλάτος – πάνω από 60 φορές μεγαλύτερη από το ηλιακό μας σύστημα – και έχει μάζα όσο 250.000 ήλιοι!
Μέσα σε αυτή τη σκοτεινιά, το αέριο και η σκόνη συμπιέζονται και δημιουργούν μωρά άστρα. Αυτά τα νεογέννητα άστρα δεν είναι καθόλου ήσυχα: εκτοξεύουν τεράστιες δέσμες ενέργειας και ακτινοβολίας, σαν να κρατάνε φωτόσπαθα (lightsabers!), και αρχίζουν να “τρυπάνε” τη νεφέλη, αφήνοντας πίσω τους λαμπερά σημάδια.
Κάποια από αυτά τα λαμπερά σημεία λέγονται Herbig-Haro αντικείμενα. Δημιουργούνται όταν τα γρήγορα αέρια που πετάνε τα νεαρά άστρα συγκρούονται με το πιο αργό αέριο γύρω τους. Το αποτέλεσμα; Πολύχρωμες, εντυπωσιακές ακτίνες που μοιάζουν με διαστημικά λέιζερ!
Γιατί μας νοιάζει;
Καθώς τα μωρά άστρα “τρώνε” σιγά-σιγά τη νεφέλη, αυτή αποκτά περίεργα, σκισμένα σχήματα. Τέτοιες περιοχές είναι ιδανικά “εργαστήρια” για τους αστρονόμους: μελετώντας τες, μαθαίνουμε πώς γεννιούνται τα άστρα και πώς εξελίσσονται οι γαλαξίες.
Το πιο τρελό; Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το δικό μας ηλιακό σύστημα ίσως να δημιουργήθηκε σε παρόμοιες συνθήκες, μέσα σε μια τέτοια “χαοτική” νεφέλη. Οπότε, παρατηρώντας το Circinus West, ίσως παίρνουμε μια γεύση από το δικό μας μακρινό παρελθόν!
Μια σκοτεινή διαστημική νεφέλη διαλύεται από τα μωρά άστρα που γεννιούνται μέσα της, δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό θέαμα και δίνοντάς μας στοιχεία για το πώς μπορεί να ξεκίνησε και το δικό μας ηλιακό σύστη.