Μια πρόσφατη μελέτη, δημοσιευμένη στο έγκριτο περιοδικό Nature Aging, ρίχνει νέο φως στους μηχανισμούς της βιολογικής γήρανσης, αμφισβητώντας παλαιότερες υποθέσεις και ανοίγοντας νέους δρόμους στην έρευνα για την αντιμετώπιση του γήρατος. Οι επιστήμονες εδώ και καιρό χρησιμοποιούν τα λεγόμενα “επιγενετικά ρολόγια” για τη μέτρηση της βιολογικής ηλικίας. Ωστόσο, η ακριβής λειτουργία αυτών των ρολογιών παρέμενε ασαφής.
Η νέα έρευνα αποκαλύπτει μια σημαντική σύνδεση: τα ρολόγια αυτά φαίνεται να συγχρονίζονται με τυχαίες μεταλλάξεις που εμφανίζονται στο DNA καθώς γερνάμε. Η μελέτη, με επικεφαλής τον Δρ. Steven Cummings από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο, διαπίστωσε μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των γενετικών μεταλλάξεων και των επιγενετικών αλλαγών. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι μεταλλάξεις σε συγκεκριμένες θέσεις του DNA επηρεάζουν τη μεθυλίωση, μια κοινή επιγενετική διαδικασία.
Ο καθηγητής Trey Ideker από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο, συν-συγγραφέας της μελέτης, περιέγραψε το φαινόμενο ως μια “έκρηξη αλλαγών μεθυλίωσης” γύρω από κάθε μετάλλαξη. Αυτή η παρατήρηση υποδηλώνει μια πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών και επιγενετικών αλλαγών κατά τη διάρκεια της γήρανσης.Η έρευνα βασίστηκε σε δεδομένα από περισσότερους από 9.330 ασθενείς με καρκίνο, αναλύοντας τόσο τις γενετικές μεταλλάξεις όσο και τα πρότυπα μεθυλίωσης. Τα ευρήματα δείχνουν ότι τα “ρολόγια” που βασίζονται σε γενετικές και επιγενετικές αλλαγές είναι συγχρονισμένα, προσφέροντας παρόμοιες εκτιμήσεις για τη βιολογική ηλικία.Ωστόσο, οι επιστήμονες τονίζουν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα.
Ο Jesse Poganik, ερευνητής στο Νοσοκομείο Brigham and Women’s και διδάσκων στην Ιατρική Σχολή του Harvard, επισημαίνει τη σημασία της επαλήθευσης των ευρημάτων σε άτομα χωρίς καρκίνο και της διεξαγωγής μακροχρόνιων μελετών για την καλύτερη κατανόηση της χρονικής ακολουθίας αυτών των αλλαγών. Η νέα αυτή γνώση θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην έρευνα για την αντιμετώπιση της γήρανσης. Εάν οι γενετικές μεταλλάξεις αποδειχθούν ο κύριος οδηγός της γήρανσης, οι επιστήμονες ίσως χρειαστεί να επικεντρωθούν στην αναστροφή αυτών των μεταλλάξεων, αντί να εστιάζουν αποκλειστικά στις επιγενετικές αλλαγές. Καθώς η έρευνα προχωρά, η βαθύτερη κατανόηση των μηχανισμών της γήρανσης υπόσχεται να ανοίξει νέους δρόμους για την ανάπτυξη στρατηγικών που θα βελτιώσουν την υγεία και τη μακροζωία.