Σχεδόν 2.000 σεισμοί ταρακούνησαν ένα σημείο στα ανοικτά των ακτών του Καναδά μέσα σε μία μόνο ημέρα νωρίτερα αυτό το μήνα, γεγονός που θα μπορούσε να είναι σημάδι ότι πρόκειται να γεννηθεί νέος ωκεάνιος φλοιός μέσω ενός βαθύ θαλάσσιου μαγματικού ρήγματος.
Οι σεισμοί δεν αποτέλεσαν σημαντική απειλή για τους ανθρώπους. Είναι σχετικά μικροί και επικεντρώνονται σε ένα σημείο που ονομάζεται περιοχή Endeavour, περίπου 240 χιλιόμετρα (150 μίλια) από τις ακτές του νησιού Βανκούβερ. Το σημείο αυτό φιλοξενεί έναν αριθμό υδροθερμικών φρεατίων και βρίσκεται στην κορυφογραμμή Juan de Fuca, όπου ο ωκεάνιος πυθμένας διαστέλλεται. Η περιοχή αυτή είναι ξεχωριστή από τη ζώνη καταβύθισης -μια περιοχή όπου μια τεκτονική πλάκα βυθίζεται στον μανδύα κάτω από μια άλλη πλάκα- που βρίσκεται πιο κοντά στην ακτή και μπορεί να προκαλέσει μεγάλους, καταστροφικούς σεισμούς, δήλωσε η Zoe Krauss, υποψήφια διδάκτωρ θαλάσσιας γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον.
“Οι μεσοωκεάνιες ράχες δεν είναι στην πραγματικότητα ικανές να παράγουν τόσο μεγάλους σεισμούς, όχι πολύ πάνω από ένα μέγεθος πέντε”, δήλωσε η Krauss στο Live Science. “Αυτό δεν πρόκειται να προκαλέσει τον “μεγάλο” στη ζώνη υποβύθισης”.
Οι σεισμοί είναι ενδιαφέροντες επιστημονικά επειδή μπορούν να αποκαλύψουν λεπτομέρειες σχετικά με το πώς ο ωκεάνιος πυθμένας διαχωρίζεται και σχηματίζεται νέος φλοιός, δήλωσε ο Krauss. Στο σημείο Endeavour, η πλάκα του Ειρηνικού και η πλάκα Juan de Fuca απομακρύνονται. Αυτό το τέντωμα δημιουργεί μεγάλες, γραμμικές γραμμές ρήγματος και λεπταίνει τον φλοιό, επιτρέποντας στο μάγμα να ανέλθει προς τα πάνω. Όταν το μάγμα φτάσει στην επιφάνεια, ψύχεται και σκληραίνει, αποτελώντας νέο ωκεάνιο φλοιό.
Η περιοχή Endeavour παρακολουθείται συνεχώς στο πλαίσιο του προγράμματος North-East Pacific Time-series Undersea Networked Experiments (NEPTUNE), το οποίο διαχειρίζεται το Ocean Networks Canada. Από το 2018, η περιοχή έχει γίνει πιο ενεργή σεισμικά, δήλωσε ο Krauss. Στις 6 Μαρτίου, ωστόσο, η δραστηριότητα αγρίεψε, με τουλάχιστον 200 μικρούς σεισμούς να ταρακουνάνε τον βυθό ανά ώρα. Συνολικά, οι ερευνητές εντόπισαν περίπου 1.850 σεισμούς σε μία μόνο ημέρα.
“Η συντριπτική πλειονότητα είναι μικρότερη του ενός μεγέθους. Είναι αυτοί οι μικροί κρότοι”, δήλωσε ο Krauss. “Αλλά είναι πολύ ωραίο γιατί μας επιτρέπει να εντοπίσουμε πού συμβαίνουν τα πράγματα, πού σπάνε και πού κινούνται”.
Ο Krauss δήλωσε ότι ο πιο πιθανός λόγος για τους σεισμούς είναι ότι ο θαλάσσιος πυθμένας έχει τεντωθεί στο μέγιστο βαθμό και έχει συσσωρεύσει μεγάλη πίεση. Στην περιοχή Endeavour, αυτό συμβαίνει όταν οι πλάκες απομακρύνονται κατά περίπου 1 μέτρο, είπε, και η πίεση τελικά ανακουφίζεται όταν το μάγμα ανεβαίνει μέσα στον αραιωμένο φλοιό και ψύχεται.
Αυτό συμβαίνει σε έναν κύκλο περίπου 20 ετών, είπε, γεγονός που τοποθετεί την περιοχή ακριβώς στο χρονοδιάγραμμα: Η τελευταία φορά που ήταν τόσο σεισμικά ταραγμένη ήταν το 2005.
Από τις 6 Μαρτίου, η σεισμική δραστηριότητα έχει ηρεμήσει, αν και σε ελαφρώς αυξημένο επίπεδο υποβάθρου, δήλωσε ο Krauss. Η ίδια και οι συνάδελφοί της παρακολουθούν τώρα στενά. Η συνεχής παρακολούθηση της περιοχής Endeavour ξεκίνησε το 2011, οπότε η ομάδα δεν είχε πρόσβαση σε δεδομένα σχεδόν σε πραγματικό χρόνο για μια τέτοια διείσδυση μάγματος στο παρελθόν. Έχουν πολλά ερωτήματα, που κυμαίνονται από τον αντίκτυπο στο σύστημα υδροθερμικών εκτοξεύσεων μέχρι την πηγή του μάγματος που θα σχηματίσει τελικά τον νέο φλοιό.
“Πολλά από αυτά είναι θεμελιώδη επιστημονικά ερωτήματα σχετικά με το πώς σχηματίζεται ο φλοιός της γης, γιατί αυτά τα γεγονότα ξεκινούν εκεί που ξεκινούν και ποιο ακριβώς είναι το έναυσμα που φέρνει το μάγμα μέσα”. δήλωσε ο Krauss. Προς το παρόν, η ίδια και η ομάδα της περιμένουν να δουν τι θα συμβεί στη συνέχεια.