Μια αμφιλεγόμενη θεωρία υποστηρίζει ότι η ζωή ξεκίνησε όταν το RNA άρχισε αυθόρμητα να αναπαράγεται – και τώρα οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι αναπαρήγαγαν μέρος αυτής της διαδικασίας στο εργαστήριο.
Σε συνεντεύξεις τους στην Washington Post, οι επιστήμονες λένε ότι δημιούργησαν ένα μόριο RNA που έκανε αντίγραφα άλλων τύπων RNA, γεγονός που φέρνει τους ειδικούς της όλο και πιο κοντά στη δημιουργία των συνθηκών για την πρώιμη γήινη ζωή στο εργαστήριο.
Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Βιολογικών Σπουδών Salk εργάστηκαν με βάση τη θεωρία ότι πριν υπάρξει DNA ή πρωτεΐνες, υπήρχε RNA ως το αρχικό συστατικό της λεγόμενης “αρχέγονης σούπας”.
Στο πλαίσιο της έρευνάς τους, αναφέρει η WaPo, δημιούργησαν ένα εργαστηριακό μόριο RNA που αντέγραφε με ακρίβεια άλλα και είχε ως αποτέλεσμα ένα λειτουργικό ένζυμο. Τώρα που το ινστιτούτο τα κατάφερε αυτά, είναι έτοιμο να μελετήσει τα πρώτα εξελικτικά στάδια της ζωής με πρωτόγνωρους τρόπους.
Ο Τζέραλντ Τζόις, πρόεδρος του Salk, ο οποίος είναι συν-συγγραφέας ενός νέου άρθρου σχετικά με την έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences, δήλωσε στη WaPo ότι αν και το μόριο που δημιούργησαν οι ερευνητές στο εργαστήριο δεν είναι ακόμη αυτοαναπαραγόμενο, αυτό που δημιούργησαν είναι ένα τεράστιο βήμα προς τη δημιουργία ζωής στο εργαστήριο.
Αν δημιουργηθεί RNA που είναι σε θέση να αυτοαναπαράγεται, είπε ο πρόεδρος της Salk, “τότε θα είναι ζωντανό”.
“Αυτός είναι ο δρόμος για το πώς μπορεί να προκύψει ζωή σε ένα εργαστήριο”, είπε ο Joyce, “ή, κατ’ αρχήν, οπουδήποτε στο σύμπαν”.
Όπως εξηγεί η WaPo, το RNA πρέπει να δημιουργεί εξαιρετικά κοντινά αντίγραφα στο πρωτότυπο για να συμβεί η δαρβινική εξέλιξη. Αν κάτι πάει στραβά, τα πράγματα αρχίζουν να φθείρονται γρήγορα, και όπως ένα παλιό, στραβό φωτοτυπικό μηχάνημα – ή, στον κόσμο των μιμιδίων, μια “βαθιά τηγανισμένη” εικόνα που προκύπτει από screenshots ad infinitum – κάθε επόμενο αντίγραφο γίνεται πιο ασαφές, μέχρι που δεν είναι σαφές ποιο ήταν το αρχικό αρχικό υλικό εξ αρχής.
“Εάν το ποσοστό σφάλματος είναι πολύ υψηλό, δεν μπορείτε να διατηρήσετε τις [γενετικές] πληροφορίες”, εξήγησε ο πρόεδρος της Salk. “Απλώς ανατινάζεται”.
Τούτου λεχθέντος, η ακριβής αντιγραφή του RNA επίσης δεν λειτουργεί επειδή δεν παρέχει τα είδη των μεταλλάξεων που ευνοούν την ανάπτυξη. Για να πετύχουν ακριβώς τη σωστή ποσότητα απόκλισης, ο Joyce και η ομάδα του έφτιαξαν ένα RNA που κάνει αντίγραφα αυτού που είναι γνωστό ως “hammerhead RNA”, το οποίο τεμαχίζει τα μόρια. Όταν το μόριο του αντιγραφέα κάνει τα δικά του στο hammerhead RNA, κάθε νέα γενιά, όπως αναφέρει η WaPo, ήταν επίσης σε θέση να τεμαχίσει – και κάθε επόμενη γενιά γίνεται καλύτερη και στην αντιγραφή.
Αυτό το νέο όριο, όπως το θέτει ο καθηγητής φαρμακευτικής επιστήμης John Chaput του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Irvine, είναι “μνημειώδες”.
“Στην αρχή, το εξέτασα ως λίγο σαγόνι-καρφιά”, δήλωσε ο Chaput, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, στην εφημερίδα. “Είναι σούπερ κομψό”.
Πρόκειται για συναρπαστική έρευνα – αν και, αν η Salk ή οι συνοδοιπόροι της καταφέρουν να δημιουργήσουν τεχνητή ζωή στο εργαστήριο, είναι βέβαιο ότι θα εγείρουν νέα επείγοντα ηθικά ερωτήματα σχετικά με τις συνθετικές μορφές ζωής.