Το «Oppenheimer» του Christopher Nolan, με τον Cillian Murphy να υποδύεται τον πατέρα της ατομικής βόμβας, ξεπερνά την τυπική βιογραφική αφήγηση και επικεντρώνεται στην κομβική εποχή της ζωής του πρωταγωνιστή του. Η ερμηνεία του Murphy δεν είναι απλώς αξιέπαινη, αλλά σηματοδοτεί μια κορυφαία στιγμή στην καριέρα του, συμπυκνώνοντας τη βαθιά και πολύπλευρη κληρονομιά του J. Robert Oppenheimer μέσα σε μια τρίωρη κινηματογραφική εμπειρία. Αυτή η εστίαση, ενώ συμπυκνώνει το επίκεντρο των επιστημονικών προσπαθειών του Oppenheimer, την ουσία του Εργαστηρίου Los Alamos κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τον επακόλουθο έλεγχο από το Κογκρέσο το 1954, αφήνει ακόμα ανεξερεύνητες τεράστιες εκτάσεις της ζωής και της συνεισφοράς του.
Δεδομένου του επιλεκτικού ιστορικού φακού του Nolan, θα μπορούσε κανείς να αναρωτιέται ατελείωτα για τις μυριάδες πτυχές της ζωής του Oppenheimer που δεν αγγίζονται από την αφήγηση της ταινίας. Μια τόσο εκτεταμένη βιογραφική ταινία θα μπορούσε δυνητικά να έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια, προκαλώντας ακόμη και τους πιο ένθερμους λάτρεις του κινηματογράφου. Ωστόσο, η επιλογή να επικεντρωθεί σε αυτές τις καθοριστικές στιγμές της καριέρας του Oppenheimer απέδωσε καρπούς, όπως αποδεικνύεται από την αστρονομική εισπρακτική επιτυχία της ταινίας και τη σάρωση των βραβείων, η οποία επιβεβαιώθηκε περαιτέρω από τις 13 υποψηφιότητες για Όσκαρ.
Η αφοσίωση του Murphy στην ενσάρκωση του Oppenheimer ξεπέρασε την απλή μίμηση, επιτυγχάνοντας μια βαθιά καθηλωτική μεταμόρφωση που καθήλωσε το κοινό. Εμβαθύνοντας στην ψυχοσύνθεση του Oppenheimer, ο Murphy και ο Nolan παρουσίασαν μια φιγούρα της οποίας η ευφυΐα και τα ηθικά διλήμματα είχαν απήχηση πέρα από την κινηματογραφική οθόνη, καλώντας τους θεατές να αναλογιστούν τις ευρύτερες συνέπειες της μνημειώδους επιστημονικής του ανακάλυψης.
Ωστόσο, η σκόπιμη παράλειψη της ταινίας διαφόρων πτυχών της ζωής του Oppenheimer εγείρει ενδιαφέροντα ερωτήματα. Ήταν κομμουνιστής; Οι σχέσεις του με αριστερές ομάδες και ο επιβεβαιωμένος κομμουνισμός της συζύγου του δίνουν μια σύνθετη εικόνα των πολιτικών του θέσεων. Παρά την αποστασιοποίησή του από την άμεση εμπλοκή του, η σκιά του κομμουνισμού δέσποζε πάνω του, επηρεάζοντας την καριέρα του και τη δημόσια αντίληψή του.
Τα πολύγλωσσα ταλέντα του Oppenheimer καταδεικνύουν περαιτέρω την αξιοσημείωτη διανόηση και περιέργειά του. Από την εκμάθηση της ολλανδικής γλώσσας σε έξι μόλις εβδομάδες μέχρι την ικανότητά του σε πολλές γλώσσες, οι γλωσσικές του ικανότητες ήταν μια ακόμη απόδειξη του εξαιρετικού του μυαλού.
Το ράντσο Perro Caliente στο Νέο Μεξικό, καταφύγιο για τον Oppenheimer πριν από την άνοδό του στο επιστημονικό στερέωμα, συμβολίζει τόσο ένα προσωπικό καταφύγιο όσο και ένα κομβικό κεφάλαιο στη ζωή του, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από την ανάρρωση στην πρωτοποριακή έρευνα.
Παρά τη μνημειώδη συμβολή του στην επιστήμη και την τεχνολογία, ο Oppenheimer δεν έλαβε ποτέ βραβείο Νόμπελ, μια περίεργη παράλειψη που έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Οι υποψηφιότητές του το 1946, το 1951 και το 1967, αν και δεν κατέληξαν σε βραβείο, υπογραμμίζουν το παράδοξο της κληρονομιάς του: ένας άνθρωπος του οποίου το έργο εξυμνήθηκε και αμφισβητήθηκε, ενσαρκώνοντας τις βαθιές αντιφάσεις της εποχής του.
Στην ουσία, η ταινία «Oppenheimer» δεν χρησιμεύει απλώς ως κινηματογραφική εξερεύνηση μιας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του εικοστού αιώνα, αλλά ως καταλύτης για βαθύτερη διερεύνηση της πολυπλοκότητας της ζωής του και των ηθικών διαστάσεων της επιστημονικής ανακάλυψης.