Ο Ιάπωνας αρχιτέκτονας Riken Yamamoto, νικητής του Βραβείου Pritzker 2024, τόνισε σε συνέντευξή του στην EFE τη σημασία των αρχιτεκτόνων «να ακούν τις φωνές της κοινότητας και να συνεισφέρουν σε αυτήν».
«Όταν χτίζεις ένα κτίριο, εκτός από αυτό που ζητάει ο πελάτης, πρέπει να σκέφτεσαι και τους ανθρώπους που έχουν ήδη εγκατασταθεί γύρω του, οπότε προσπαθώ όχι μόνο να μην ενοχλώ, αλλά να συνεισφέρω με θετικό τρόπο. Οι αρχιτέκτονες έχουν αυτή την ευθύνη», δήλωσε.
Γεννημένος στο Πεκίνο το 1945 αλλά εγκαταστάθηκε στη Γιοκοχάμα (νότια του Τόκιο) από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γιαμαμότο βραβεύτηκε επειδή «μας υπενθύμισε ότι στην αρχιτεκτονική, όπως και στη δημοκρατία, οι χώροι πρέπει να δημιουργούνται με τη θέληση του λαού», σημειώθηκε από την κριτική επιτροπή.
«Έμεινα πολύ έκπληκτος όταν έλαβα το βραβείο γιατί αυτό το είδος της δουλειάς που κάνω συνήθως δεν εκτιμάται, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος γιατί έχουν δει όλα τα έργα μου και τα έχουν αξιολογήσει θετικά», είπε.
Στο έργο του, ο Γιαμαμότο ενεργοποιεί το κατώφλι μεταξύ της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής, κατασκευάζοντας άφθονους χώρους για αρραβώνες και τυχαίες συναντήσεις.
Επιπλέον, εμβαθύνει στη διαφάνεια, ώστε όσοι βρίσκονται στους χώρους του να μπορούν να βιώσουν το περιβάλλον πέρα, ενώ όσοι περνούν να αισθάνονται ότι ανήκουν.
Επιδιώκει επίσης να προσφέρει μια συνεπή συνέχεια του τοπίου, χρησιμοποιώντας τα προϋπάρχοντα φυσικά και δομημένα περιβάλλοντα για να ενσωματώσει την εμπειρία κάθε κτιρίου, εκτός από τη δημιουργία χώρων όπου μπορεί να δημιουργηθεί μια κοινότητα.
«Το πρόβλημα δεν είναι ότι πολλοί άνθρωποι έρχονται στις πόλεις, αλλά ο τρόπος ζωής σε αυτές. «Πιστεύω ότι είναι απαραίτητο για τους αρχιτέκτονες να το σκεφτούν και να δημιουργήσουν χώρους όπου μπορούν να ασκούν οικονομικές δραστηριότητες και να συμμετέχουν στην κοινότητα», είπε.
Ο Yamamoto ανησυχεί για την αυξανόμενη τάση των σπιτιών «που χρησιμοποιούνται μόνο για διαβίωση και όπου δημιουργείται διαίρεση μεταξύ των ανθρώπων», γι’ αυτό θεωρεί σημαντικό να αναζητήσουμε έναν μηχανισμό μέσω της αρχιτεκτονικής για τη δημιουργία κοινοτήτων και την «αποφυγή της μοναξιάς».
«Οι άνθρωποι σήμερα αναζητούν μόνο ευκολία στην καθημερινή ζωή, για παράδειγμα, έχοντας ένα σχολείο ή ένα νοσοκομείο κοντά, αλλά είναι σημαντικό να βρούμε ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Με αυτήν την υπερβολική ιδιωτικότητα, έχουμε περιπτώσεις ανθρώπων που πεθαίνουν μόνοι», πρόσθεσε.
Αναζητώντας έμπνευση για την καριέρα του, ο Ιάπωνας πραγματοποίησε πολλά ερευνητικά ταξίδια στην περιοχή της Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας και της Γαλλίας, καθώς και ένα ταξίδι με αυτοκίνητο από το Λος Άντζελες (ΗΠΑ) στη Λίμα, καθώς και ένα άλλο ταξίδι στην Ινδία και το Νεπάλ, στη συνέχεια μεταφέρθηκε στα έργα του στην Ιαπωνία.
Ο αρχιτέκτονας υπερασπίζεται επίσης τη σημασία της ομορφιάς στη δημόσια κατοικία. «Θέλω όσοι μένουν στα κτίριά μου να αισθάνονται περήφανοι και να προσκαλούν άλλους ανθρώπους από έξω, αυτό δημιουργεί μια κοινότητα και οι άνθρωποι μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον», εξήγησε.
Το βραβείο Pritzker είναι το υψηλότερο βραβείο στον τομέα της αρχιτεκτονικής και απονέμεται σε έναν ζωντανό αρχιτέκτονα του οποίου το χτισμένο έργο «παρήγαγε συνεπή και σημαντική συνεισφορά στην ανθρωπότητα μέσω της τέχνης της αρχιτεκτονικής», σύμφωνα με τον οργανισμό, ο οποίος βραβεύει ανθρώπους και όχι σπουδές.
Ο Yamamoto είναι ο 53ος βραβευμένος με αυτό το βραβείο, ο ένατος Ιάπωνας, μια χώρα που κατέχει το ρεκόρ σε αριθμό βραβευθέντων, κάτι που ο αρχιτέκτονας αποδίδει στην υψηλή ανταγωνιστικότητα της χώρας και στην ανάγκη να δώσει κάτι πίσω στον ιαπωνικό λαό.
Οι Ιάπωνες θα πάνε αυτή την άνοιξη στο Σικάγο (ΗΠΑ), όπου βρίσκεται το Ίδρυμα Hyatt που απονέμει το Pritzker, για να παραλάβουν το βραβείο, ένα βραβείο που πήγε στον Βρετανό David Chipperfield πέρυσι.