Η Πόλη του Μεξικού, μια εκτεταμένη μητρόπολη σχεδόν 22 εκατομμυρίων κατοίκων και μία από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση νερού, καθώς ένα πλέγμα προβλημάτων – μεταξύ των οποίων η γεωγραφία, η χαοτική αστική ανάπτυξη και οι διαρροές στις υποδομές – επιδεινώνεται από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Χρόνια ασυνήθιστα χαμηλών βροχοπτώσεων, μεγαλύτερες περίοδοι ξηρασίας και υψηλές θερμοκρασίες έχουν προσθέσει πίεση σε ένα σύστημα ύδρευσης που ήδη πιέζεται για να αντιμετωπίσει την αυξημένη ζήτηση. Οι αρχές αναγκάστηκαν να εισαγάγουν σημαντικούς περιορισμούς στο νερό που αντλείται από τους ταμιευτήρες.
“Αρκετές γειτονιές υποφέρουν από έλλειψη νερού εδώ και εβδομάδες, ενώ απομένουν ακόμη τέσσερις μήνες για να αρχίσουν οι βροχές”, δήλωσε ο Christian Domínguez Sarmiento, ατμοσφαιρικός επιστήμονας στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού (UNAM).
Οι πολιτικοί υποβαθμίζουν κάθε αίσθηση κρίσης, αλλά ορισμένοι εμπειρογνώμονες λένε ότι η κατάσταση έχει φτάσει πλέον σε τόσο κρίσιμα επίπεδα που η Πόλη του Μεξικού θα μπορούσε να οδεύσει προς την “ημέρα μηδέν” σε λίγους μήνες – όπου οι βρύσες θα στερέψουν για τεράστια τμήματα της πόλης.
Η πυκνοκατοικημένη Πόλη του Μεξικού απλώνεται σε μια λιμνοθάλασσα σε μεγάλο υψόμετρο, περίπου 7.300 πόδια πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Χτίστηκε σε έδαφος πλούσιο σε άργιλο – στο οποίο τώρα βυθίζεται – και είναι επιρρεπής σε σεισμούς και ιδιαίτερα ευάλωτη στην κλιματική αλλαγή. Είναι ίσως ένα από τα τελευταία μέρη που θα επέλεγε κανείς σήμερα για να χτίσει μια μεγαλούπολη.
Το 60% του νερού της Πόλης του Μεξικού προέρχεται από τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, αλλά έχει γίνει τόσο μεγάλη άντληση που η πόλη βυθίζεται με τρομακτικό ρυθμό – περίπου 20 ίντσες το χρόνο, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Και ο υδροφόρος ορίζοντας δεν αναπληρώνεται αρκετά γρήγορα. Το νερό της βροχής κυλάει από τις σκληρές, αδιαπέραστες επιφάνειες της πόλης, αντί να βυθίζεται στο έδαφος.
Το υπόλοιπο νερό της πόλης αντλείται σε τεράστιες αποστάσεις προς τα πάνω από πηγές εκτός της πόλης, σε μια απίστευτα αναποτελεσματική διαδικασία, κατά την οποία περίπου το 40% του νερού χάνεται μέσω διαρροών.