Είτε περιμένετε το λεωφορείο είτε βαριέστε στη δουλειά, υπάρχουν μέρες που φαίνεται ότι ο χρόνος τρέχει οδυνηρά αργά. Τώρα, μια μελέτη αποκάλυψε ότι ο χρόνος όντως κυλούσε πιο αργά, στα πρώτα στάδια του σύμπαντος.
Χρησιμοποιώντας παρατηρήσεις μιας κατηγορίας μαύρων τρυπών που ονομάζονται κβάζαρ, οι επιστήμονες απέδειξαν μια διαδικασία που ονομάζεται “διαστολή του χρόνου” λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Εκείνη τη στιγμή – περίπου 12,3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν – ο χρόνος περνούσε μόνο το ένα πέμπτο περίπου της ταχύτητας που περνάει σήμερα.
Ο Geraint Lewis του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, επικεφαλής της μελέτης, δήλωσε: “Δεν καταλαβαίνουμε πραγματικά τον χρόνο και τον περιορισμό του, και ορισμένα πράγματα δεν έχουν ακόμη αποκλειστεί: ταξίδια στον χρόνο, κινητήρες δίνης κ.λπ. Το μέλλον θα μπορούσε να είναι πολύ συναρπαστικό, αν και ίσως όχι”.
Τα κβάζαρ – μεταξύ των φωτεινότερων αντικειμένων στο σύμπαν – χρησιμοποιήθηκαν ως “ρολόι” στη μελέτη για τη μέτρηση του χρόνου στο βαθύ παρελθόν. Τα κβάζαρ είναι τρομερά ενεργές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες με μάζα εκατομμύρια έως δισεκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από τον ήλιο μας, που συνήθως βρίσκονται στα κέντρα των γαλαξιών.
Καταβροχθίζουν την ύλη που έλκεται από την τεράστια βαρυτική τους έλξη και εξαπολύουν χείμαρρους ακτινοβολίας, συμπεριλαμβανομένων πιδάκων σωματιδίων υψηλής ενέργειας, ενώ ένας λαμπερός δίσκος ύλης περιστρέφεται γύρω τους.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν παρατηρήσεις που αφορούσαν τη φωτεινότητα 190 κβάζαρ σε όλο το σύμπαν που χρονολογούνται περίπου 1,5 δισεκατομμύριο χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.
Συνέκριναν τη φωτεινότητα αυτών των κβάζαρ σε διάφορα μήκη κύματος με εκείνη των κβάζαρ που υπάρχουν σήμερα, διαπιστώνοντας ότι ορισμένες διακυμάνσεις που συμβαίνουν σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα σήμερα, συνέβαιναν πέντε φορές πιο αργά στα πιο αρχαία κβάζαρ.
Ο Αϊνστάιν, στη γενική θεωρία της σχετικότητας, έδειξε ότι ο χρόνος και ο χώρος είναι αλληλένδετοι και ότι το σύμπαν διαστέλλεται προς όλες τις κατευθύνσεις από τη Μεγάλη Έκρηξη.