Η Γη μπορεί να σχηματίστηκε πολύ πιο γρήγορα από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Η νέα θεωρία υποδηλώνει επίσης ότι αντί το νερό να μεταφέρεται στη Γη από παγωμένους κομήτες, αυτό το ζωτικό συστατικό για τη ζωή υπάρχει στον πλανήτη μας λόγω του ότι ο νεαρός πλανήτης μας διψάει για νερό από το διαστημικό του περιβάλλον. Η θεωρία θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην αναζήτηση ζωής εκτός του ηλιακού συστήματος, υποδεικνύοντας ότι οι υδάτινοι και κατοικήσιμοι πλανήτες γύρω από άλλα άστρα μπορεί να είναι πιο συχνοί από ό,τι πιστεύεται σήμερα.
Η νέα θεωρία που πρότεινε η ομάδα υποστηρίζει ότι πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο ήλιος ήταν ένα νηπιακό άστρο που περιβαλλόταν από έναν δίσκο αερίου και σκόνης, γνωστό ως πρωτοπλανητικός δίσκος, μικροσκοπικά σωματίδια σκόνης θα απορροφούνταν γρήγορα από τους σχηματιζόμενους πλανήτες μόλις έφταναν σε ένα ορισμένο μέγεθος. Στην περίπτωση της βρεφικής Γης, αυτή η “απορρόφηση” του υλικού του δίσκου εξασφάλιζε στον πλανήτη μας νερό.
“Ο δίσκος περιέχει επίσης πολλά παγωμένα σωματίδια. Καθώς το φαινόμενο της ηλεκτρικής σκούπας τραβάει τη σκόνη, συλλαμβάνει επίσης ένα μέρος του πάγου”, δήλωσε το μέλος της ομάδας και διδακτορικός φοιτητής στο Κέντρο Σχηματισμού Αστέρων και Πλανητών του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, Isaac Onyett. “Αυτή η διαδικασία συμβάλλει στην παρουσία νερού κατά τη διάρκεια του σχηματισμού της Γης, αντί να βασίζεται σε ένα τυχαίο γεγονός που παρέχει νερό 100 εκατομμύρια χρόνια αργότερα”.
“Οι άνθρωποι συζητούν εδώ και πολύ καιρό για το πώς σχηματίζονται οι πλανήτες”, δήλωσε ο γεωχημικός του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης και μέλος της ομάδας πίσω από τη θεωρία, Martin Schiller. “Μια θεωρία είναι ότι οι πλανήτες σχηματίζονται από τη σταδιακή σύγκρουση σωμάτων, αυξάνοντας σταδιακά το μέγεθός τους σε διάστημα 100 εκατομμυρίων ετών. Σε αυτό το σενάριο, η παρουσία νερού στη Γη θα χρειαζόταν ένα είδος τυχαίου γεγονότος”.
Ένα παράδειγμα ενός τέτοιου τυχαίου γεγονότος θα ήταν ο βομβαρδισμός του πλανήτη με παγωμένους κομήτες που ρίχνουν νερό κατά τα τελευταία στάδια του σχηματισμού του.
“Αν έτσι σχηματίστηκε η Γη, τότε είναι πολύ τυχερό που έχουμε νερό στη Γη”, δήλωσε ο Schiller. “Αυτό καθιστά τις πιθανότητες να υπάρχει νερό σε πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος πολύ μικρές”.
Η ομάδα κατέληξε στη νέα θεωρία της χρησιμοποιώντας τα ισότοπα πυριτίου ως μέτρο για τη μέτρηση των μηχανισμών σχηματισμού των πλανητών και των σχετικών χρονικών διαστημάτων. Εξετάζοντας τη σύνθεση των ισοτόπων σε περισσότερους από 60 μετεωρίτες και πλανητικά σώματα, οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σύνδεση μεταξύ βραχωδών πλανητών όπως η Γη και άλλων σωμάτων του ηλιακού συστήματος.
Οι γνώσεις που συγκέντρωσαν οι επιστήμονες τους οδήγησαν στη θεωρία ότι με τη μείωση της εξάρτησης από την τύχη, υπάρχει αυξημένη πιθανότητα άλλοι πλανήτες να έχουν άφθονο νερό. “Αυτή η θεωρία θα προέβλεπε ότι όποτε σχηματίζεται ένας πλανήτης σαν τη Γη, θα υπάρχει νερό σε αυτόν”, δήλωσε το μέλος της ομάδας και καθηγητής του Ινστιτούτου Globe Martin Bizzarro. “Αν πάτε σε ένα άλλο πλανητικό σύστημα όπου υπάρχει ένας πλανήτης σε τροχιά γύρω από ένα άστρο στο μέγεθος του ήλιου, τότε ο πλανήτης θα πρέπει να έχει νερό, αν βρίσκεται στη σωστή απόσταση”.
Η έρευνα περιγράφεται σε έγγραφο που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη (14 Ιουνίου) στο περιοδικό Nature.