Όταν το Pokémon Go εμφανίστηκε το 2016, και έγινε για λίγο η εφαρμογή με τη μαζικότερη λήψη στην ιστορία, χιλιάδες παίκτες εισέβαλαν σε πάρκα, παραβίασαν μαζικά και μπορεί να τραυμάτισαν σχεδόν 30.000 ανθρώπους, λόγω αφηρημένης οδήγησης μόνο κατά τους πρώτους πέντε μήνες του παιχνιδιού.
Πρόκειται για ένα τρανταχτό παράδειγμα του τι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι πόλεις αν το επερχόμενο headset επαυξημένης πραγματικότητας (AR) της Apple, το Vision Pro, γίνει τόσο δημοφιλές όσο το Apple Watch, πόσο μάλλον τόσο πανταχού παρών όπως το iPhone. Αν και υπάρχουν βάσιμες αμφιβολίες για την επιθυμία του κοινού για ένα ζευγάρι γυαλιά αξίας 3.499 δολαρίων, η επιμονή της Apple ότι προορίζεται για να φορεθεί από πολύ κόσμο, σημαίνει – έστω και προληπτικά – ότι ήρθε η ώρα οι πόλεις να κάτσουν επιτέλους και να δώσουν προσοχή στο metaverse.
Παρόλο που η Apple μπορεί να έχει περάσει στην πρώτη γραμμή της AR – την οποία ο Cook εξυμνεί εδώ και χρόνια – δεν είναι σχεδόν μόνη της. Η Google, η Snap και άλλοι έχουν κάνει πρόσφατα βήματα στη συγχώνευση του πραγματικού και του εικονικού κόσμου. Χωρίς τα μέσα παρακολούθησης και παρέμβασης σε αυτές τις νέες διαστάσεις, οι πόλεις κινδυνεύουν από τις εταιρείες και τους δημιουργούς να καταδυναστεύσουν το δημόσιο χώρο. Μόλις τον περασμένο μήνα, για παράδειγμα, η Google παρουσίασε το εργαλείο “Geospatial Creator” που επιτρέπει σε οποιονδήποτε να προσθέσει ψηφιακό περιεχόμενο σε τοποθεσίες του πραγματικού κόσμου, όπως η εικονική κατάληψη της Times Square από το συγκρότημα Gorillaz τον Δεκέμβριο.
Η Niantic, η κατασκευάστρια εταιρεία του Pokémon Go, κατασκευάζει τώρα το δικό της “οπτικό σύστημα εντοπισμού θέσης” (VPS) – που ισοδυναμεί με ένα ιδιόκτητο εικονικό GPS που επικαλύπτει πόλεις, χαρτογραφημένο με ακρίβεια εκατοστού – για να ανταγωνιστεί το σύστημα της Google και άλλων. Αυτό δεν εγείρει μόνο την προοπτική επικαλυπτόμενων, ασύμβατων πραγματικοτήτων που ανήκουν σε διάφορες εταιρείες τεχνολογίας, αλλά και ακανθώδη ζητήματα γύρω από τα δικαιώματα λόγου και ιδιοκτησίας. Τι μπορεί να εμποδίσει κάποιον από το να τοποθετήσει με γεωεντοπισμό μια άσεμνη AR διαφημιστική πινακίδα έξω από μια ανταγωνιστική βιτρίνα καταστήματος, για παράδειγμα;
Θα είναι το Vision Pro η “στιγμή του iPhone” της AR; Ίσως, αν θυμηθείτε την υπερβολική τότε τιμή του αρχικού iPhone και την έλλειψη καταστήματος εφαρμογών κατά την κυκλοφορία του. Χρειάστηκαν χρόνια για να αξιοποιήσουν οι νεοσύστατες επιχειρήσεις τις δυνατότητες των smartphones για σύνδεση και συναλλαγή με φυσικούς χώρους και περιουσιακά στοιχεία, δημιουργώντας πλατφόρμες όπως η Uber και η Airbnb. Περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα, οι πόλεις εξακολουθούν να παλεύουν με το πώς να χαλιναγωγήσουν και να ρυθμίσουν αναδρομικά αυτούς τους ανασταλτικούς παράγοντες.
Τώρα η Apple και οι αντίπαλοί της στοχεύουν να προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα, αντικαθιστώντας την ίδια την πραγματικότητα, δημιουργώντας μια ολόκληρη σειρά νέων προβλημάτων. Πώς μπορούν οι πόλεις να αποφύγουν να επαναλάβουν αυτά τα λάθη στον πραγματικό κόσμο; Ποια είναι τα μέσα προσφυγής που έχουν οι πόλεις όταν έρχονται αντιμέτωπες με άυλους παρείσακτους που έχουν ωστόσο εταιρικές συνέπειες;
Οι προηγούμενες προσπάθειες για την αντιμετώπιση μιας άλλης κάποτε απειλητικής τεχνολογικής απειλής – των αυτόνομων οχημάτων – μπορεί να αποδειχθούν διδακτικές. Το 2018, το Τμήμα Μεταφορών του Λος Άντζελες ανέθεσε το δικό του πρότυπο λογισμικού, το Mobility Data Specification, για την αποστολή και λήψη πληροφοριών από στόλους ιδιωτικών οχημάτων (αν και τελικά σκούτερ αντί για AV). Ενώ ορισμένοι παίκτες καλωσόρισαν τη ρύθμιση σε πραγματικό χρόνο, άλλοι αντιστάθηκαν στην λεπτομερή συλλογή δεδομένων της. Ενώ το LADOT επικράτησε τελικά έναντι νομικών αμφισβητήσεων, μια μεταγενέστερη προσπάθεια να πειστούν η Apple, η Google, η Waze και άλλοι να αναδρομολογήσουν τις οδηγίες οδήγησης εντός των εφαρμογών τους απορρίφθηκε ευγενικά. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι οι ίδιες εταιρείες δίνουν στις πόλεις το ελεύθερο να επεξεργαστούν τα VPS τους.
Ήδη, μια χούφτα εταιρείες έχουν εμφανιστεί για να συνεργαστούν με τις πόλεις αντί να τις πολεμούν. Για παράδειγμα, η InCitu χρησιμοποιεί AR για να απεικονίσει τα περιβλήματα των κτιρίων των σχεδιαζόμενων έργων στη Νέα Υόρκη, το Μπάφαλο και όχι μόνο, με την ελπίδα να κερδίσει τις δύσπιστες κοινότητες μέσω του seeing-is-believing. Η νεοσύστατη εταιρεία συνεργάστηκε πρόσφατα με το Τμήμα Κτιρίων της Ουάσινγκτον για να βοηθήσει τις προσπάθειες εμπλοκής των πολιτών. Ένας άλλος συνεργάτης της είναι το Snap, ο γίγαντας των κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης της γενιάς Z, ο οποίος επί του παρόντος αναζητά την εύνοια πόλεων και πολιτικών ιδρυμάτων, καθώς στρέφεται στην AR για την επόμενη πράξη του.
Υπάρχει σίγουρα ένα επιχείρημα ότι η επαυξημένη πραγματικότητα θα μπορούσε να είναι μια ευλογία για τις μεγάλες πόλεις, εμπλουτίζοντας και προσελκύοντας την επισκεψιμότητα σε εμβληματικές τοποθεσίες που αποδυναμώνονται από την απομακρυσμένη εργασία. “Νομίζω ότι θα δούμε ένα αυξανόμενο ψηφιακό χάσμα μεταξύ των πόλεων που αγκαλιάζουν την AR και εκείνων που την εμποδίζουν”, δήλωσε ο Jonathan Askin, διευθυντής της κλινικής Brooklyn Law Incubator & Policy Clinic, ο οποίος έχει μελετήσει τα νομικά ζητήματα που απορρέουν από την AR. “Με τις κυβερνήσεις να υφίστανται απώλεια φορολογικών εσόδων από τη μειωμένη δραστηριότητα του λιανικού εμπορίου και των εμπορικών ακινήτων, οι πόλεις και οι ιδιοκτήτες ακινήτων θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την έξυπνη ανάπτυξη παιχνιδιών, πολιτιστικών εμπειριών ή ακόμη και απλώς νέων διαφημιστικών ευκαιριών”.
“Το μόνο πραγματικό ζήτημα για τις πόλεις”, προσθέτει, “είναι πώς να διασφαλιστεί ότι η χρήση των εφαρμογών AR δεν απειλεί τη δημόσια ασφάλεια, ενώ παράλληλα βελτιώνει την εμπειρία της αστικής ζωής”. Και εδώ βρίσκεται το πρόβλημα.
Για να αποκτήσουν οι πόλεις το metaverse που θέλουν αύριο, θα πρέπει να επενδύσουν τον λιγοστό χρόνο και τους πόρους του προσωπικού σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δημιουργήσουν έναν συνασπισμό πρόθυμων μεταξύ της Apple, της Google, της Niantic, της Snap και άλλων, να ρίξουν το βάρος τους πίσω από τα ανοικτά πρότυπα μέσω της συμμετοχής τους σε ομάδες-ομπρέλες, όπως το Metaverse Standards Forum, και να γίνουν πρώιμοι, ενεργοί συμμετέχοντες σε καθεμία από τις μεγάλες πλατφόρμες, προκειμένου να κατευθύνουν την κυκλοφορία προς καθορισμένες δοκιμαστικές πλατφόρμες και μακριά από περιοχές με μεγάλη κυκλοφορία.
Πρόκειται για μια δύσκολη αποστολή για τις πόλεις που αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα μια πανδημική κρίση, μια κρίση ναρκωτικών και ψυχικής υγείας και μια κλιματική κρίση, αλλά είναι απαραίτητη για να αποτρέψουν το metaverse (από όλα τα πράγματα!) από το να γίνει η επόμενη κρίση.
Πηγή: bloomberg.com