Έχοντας ταξιδέψει μέχρι τον Άρη, ένα σκάφος της NASA, αξίας 125 εκατομμυρίων δολαρίων, που εκτοξεύτηκε το 1999 για να ερευνήσει τον κόκκινο πλανήτη, πλησίασε πολύ κοντά στην επιφάνεια και διαλύθηκε.
Μήπως οι φημισμένοι έξυπνοι επιστήμονες του οργανισμού νικήθηκαν από την κακή τύχη; Όχι, ηττήθηκαν από την αποτυχία τους να θυμηθούν ότι το λογισμικό του σκάφους λειτουργούσε με διαφορετικές μετρήσεις από αυτές που πίστευαν. Επιπλέον, η NASA έκανε το ίδιο λάθος έξι χρόνια αργότερα, καταστρέφοντας ένα άλλο διαστημόπλοιο, αξίας 110 εκατομμυρίων δολαρίων.
Επειδή κάποιος είναι έξυπνος και επιτυχημένος, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να είναι και αυτοκαταστροφικός.
Ακολουθούν ιστορίες που αποδεικνύουν πόσο τραγικές αποφάσεις μπορούν να πάρουν διαπρεπείς άνθρωποι: από την πρωτοπόρο της πληροφορικής του 19ου αιώνα και εθισμένη στον τζόγο Ada Lovelace που έχασε 3.200 λίρες σε ένα στοίχημα (αξίας περίπου 270.000 λιρών σήμερα), μέχρι τον Albert Einstein που αναποδογύριζε επανειλημμένα το σκάφος του στη θάλασσα και έπρεπε να διασωθεί.
Η ανοησία του ήταν ακόμη μεγαλύτερη επειδή δεν ήξερε κολύμπι.
Ορισμένες από τις αποτυχίες είναι κωμικά αδέξιες. Ο Κάρολος Δαρβίνος λάτρευε να τρώει τα νέα είδη που κατέγραφε. Αφού πέρασε μήνες ψάχνοντας για μια μικρή ρέα (ένα πτηνό χωρίς πτήση), βρήκε ένα αλλά το πέρασε για κάτι άλλο.
Ο ίδιος και οι σύντροφοί του στο Beagle το είχαν φάει στα μισά του δρόμου όταν ο Δαρβίνος συνειδητοποίησε το λάθος. Μάζεψε γρήγορα ό,τι είχε απομείνει στα πιάτα τους και το έστειλε στο Λονδίνο.
Αυτό σημαίνει ότι το πρώτο δείγμα του πουλιού στην Αγγλία “ανακατασκευάστηκε ουσιαστικά από στιφάδο”.
Άλλες αστοχίες είναι πιο σοβαρές. Ο Σίγκμουντ Φρόιντ ήταν οπαδός της κοκαΐνης, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τους ασθενείς του, αλλά το ναρκωτικό τον έκανε παρανοϊκό, σε τέτοιο βαθμό που σε διακοπές του στην Ελλάδα το 1904, νόμιζε ότι οι αριθμοί 61 και 62 τον είχαν… στοχοποιήσει.
Όταν του έδωσαν το δωμάτιο 31 σε ένα ξενοδοχείο, ο ψυχαναλυτής τρομοκρατήθηκε – ήταν το μισό του 62. “Αυτός ο πιο ιδιόρρυθμος και σβέλτος αριθμός αποδείχθηκε ότι με καταδίωκε ακόμη καλύτερα από τον πρώτο”.
Πολλές από τις ιστορίες είναι απλά περίεργες. Ο Ναπολέων γιόρτασε την υπογραφή μιας συνθήκης με τη Ρωσία οργανώνοντας ένα κυνήγι κουνελιών, αλλά όταν τα κουνέλια απελευθερώθηκαν στο πεδίο, αποδείχθηκε ότι ήταν εξημερωμένα και όχι άγρια, οπότε έτρεξαν με ενθουσιασμό προς τον μεγάλο στρατιωτικό ηγέτη, ο οποίος έφυγε εκνευρισμένος.
Ο Μότσαρτ είχε εμμονή με τους πισινούς. Το κείμενο του κανόνα του 1782 σε σι ύφεση μείζονα μεταφράζεται ως “Φίλα μου τον κώλο, γρήγορα, γρήγορα!”, ενώ πάνω από το δέκα τοις εκατό των 400 γνωστών επιστολών του αναφέρονται σε πισινά ή κακά.
Αφού είδε το έργο Amadeus το 1979, η Μάργκαρετ Θάτσερ αρνήθηκε να πιστέψει ότι ο Μότσαρτ θα μπορούσε να είναι τόσο κολλημένος. Ο σκηνοθέτης Peter Hall απάντησε ότι υπήρχαν πολλές αποδείξεις ότι ήταν. “Δεν νομίζω ότι ακούσατε τι είπα”, απάντησε η Θάτσερ. ‘Δεν θα μπορούσε να ήταν έτσι’.
Ένα άλλο μάθημα είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να τα παρατάτε. Πριν κάνει την περιουσία του ως δημιουργός του Σέρλοκ Χολμς, ο Άρθουρ Κόναν Ντόιλ προσπάθησε να επιτύχει ως γιατρός.
Πέρασαν εβδομάδες χωρίς να προσελκύσει ούτε έναν ασθενή, οπότε όταν έφτασε κάποιος, τον κάθισε με προθυμία και άρχισε να διαγιγνώσκει τον βήχα του άνδρα. Μόνο τότε ο επισκέπτης αποκάλυψε ότι ήταν εισπράκτορας χρέους, ο οποίος είχε έρθει για τον απλήρωτο λογαριασμό φυσικού αερίου.