Οι Ευρωπαίοι δίνουν μεγάλη αξία στην εργασία. Περιγράφουμε τους εαυτούς μας με βάση το επάγγελμά μας, δεν χρησιμοποιούμε τον προβλεπόμενο χρόνο διακοπών και πιστεύουμε πολύ στην πεποίθηση ότι αν δουλέψεις αρκετά σκληρά μπορείς να βελτιώσεις τη ζωή σου. Αυτή η πεποίθηση είναι τόσο βαθιά ριζωμένη που πολλοί από εμάς παίρνουμε τη δουλειά μαζί μας όταν έχουμε ρεπό και δεν χρησιμοποιούμε όλες τις ημέρες διακοπών μας. Όταν προγραμματίζουμε διακοπές, δουλεύουμε τόσο σκληρά για να βρούμε πώς να ανταποκριθούμε στις τρέχουσες υποχρεώσεις μας στο σπίτι και στη δουλειά, ώστε όταν φεύγουμε αναρωτιόμαστε αν είναι καν καλή ιδέα. Μόλις φτάσουμε στο ταξίδι, χρειάζονται μερικές μέρες για να χαλαρώσουμε και να μπούμε σε νοοτροπία διακοπών και συχνά φαίνεται ότι ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα.
Όταν επιστρέφουμε στο σπίτι αντιμετωπίζουμε σωρούς από πλυντήρια, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και απλήρωτους λογαριασμούς. Αν το ταξίδι πάει καλά, μπορεί να αντισταθμίσει όλες αυτές τις ταλαιπωρίες. Αν το ταξίδι μας διακόπηκε από τον καιρό, τις καθυστερήσεις στο ταξίδι ή τις διαπροσωπικές συγκρούσεις, μπορεί να γυρίσουμε στο σπίτι ακόμα πιο κουρασμένοι από ό,τι ήμασταν πριν φύγουμε. Το συμπέρασμα είναι ότι: Η ελπίδα ότι ένα ταξίδι θα αντισταθμίσει το άγχος που νιώθουμε όλο το υπόλοιπο έτος είναι ένα στοίχημα με υψηλό ρίσκο. Ουσιαστικά, στοιβάζουμε όλα τα αυγά των διακοπών μας σε ένα καλάθι και αναστατωνόμαστε όταν κάποια από αυτά σπάνε.
Τι θα γινόταν αν προσπαθούσαμε να συλλάβουμε λίγο από αυτό το συναίσθημα των διακοπών με έναν λιγότερο “όλα ή τίποτα” τρόπο; Θα μπορούσαμε να βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε “ημερήσιες διακοπές” κάθε λίγους μήνες μέσα στο χρόνο; Αυτή δεν θα ήταν μια μέρα κατά την οποία θα ξαπλώνουμε στο σπίτι και θα αναβάλλουμε τα πράγματα που δεν θέλουμε να κάνουμε. Αντίθετα, θα ήταν μια σκόπιμη μίνι-διακοπή. Για να το κάνουμε αυτό, θα πρέπει να καταλάβουμε πώς θέλουμε να νιώθουμε αυτό το διάλειμμα. Αν βαριόμαστε ή δεν έχουμε προκλήσεις στην καθημερινότητά μας, ίσως αναζητήσουμε καινοτομία ή περιπέτεια. Αν νιώθουμε καταβεβλημένοι από τις απαιτήσεις της εργασίας, της φροντίδας των παιδιών ή άλλων υποχρεώσεων, μπορεί να μας τραβήξουν οι ευκαιρίες για ηρεμία και γαλήνη. Αν βρίσκουμε τη ρουτίνα μας ανικανοποίητη, μπορεί να επιλέξουμε να μάθουμε κάτι καινούργιο ή να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε τους άλλους. Αλλά το να βρούμε τι θέλουμε να κάνουμε είναι μόνο το πρώτο βήμα σε αυτή τη διαδικασία.
Το δεύτερο βήμα είναι να σκεφτούμε πώς θα επιτύχουμε τον στόχο μας. Πριν πάμε σε παραδοσιακές διακοπές, ξοδεύουμε χρόνο για να σκεφτούμε πότε θα πάμε, να καταρτίσουμε έναν προϋπολογισμό και να δημιουργήσουμε ένα πρόγραμμα. Ενημερώνουμε τους ανθρώπους ότι δεν θα είμαστε διαθέσιμοι για δραστηριότητες ρουτίνας και δίνουμε στον εαυτό μας την άδεια να επικεντρωθεί σε αυτά που θέλουμε να κάνουμε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Για να σχεδιάσουμε μια αποτελεσματική απόδραση “ημερήσιας άδειας” πρέπει να προσδιορίσουμε μια συγκεκριμένη ημέρα, να τη σημειώσουμε στο ημερολόγιό μας και να αντισταθούμε στην παρόρμηση να αφήσουμε άλλες υποχρεώσεις να αντικαταστήσουν τα σχέδιά μας. Στη συνέχεια, πρέπει να βάλουμε την ενέργειά μας στην έρευνα για δραστηριότητες στην πόλη ή την κωμόπολή μας. Ποια μουσεία, υπαίθριες δραστηριότητες ή εστιατόρια θα ήταν καινούργια για εμάς;
Υπάρχουν πράγματα που είχαμε σκοπό να κάνουμε ή που κάνουμε μόνο όταν έχουμε επισκέπτες εκτός πόλης; Οι πιθανότητες είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς είμαστε πολύ απασχολημένοι με την εργασία μας για να εξερευνήσουμε πλήρως τις δικές μας περιοχές. Μόλις εντοπίσουμε τα πράγματα που μας ενδιαφέρουν, πρέπει να βρούμε πότε είναι διαθέσιμα, να κάνουμε κρατήσεις, εφόσον χρειάζεται, και να προγραμματίσουμε την ημέρα με τον ίδιο τρόπο που θα κάναμε για ένα μεγαλύτερο ταξίδι.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να μην χρειαστεί καν να βγούμε από το σπίτι μας για να απολαύσουμε μια “ημερήσια εκδρομή”. Μια από τις χαρές των ταξιδιών για μένα είναι να περνάω χρόνο καθισμένος έξω, με ένα καλό βιβλίο. Αν και θα μπορούσα να το κάνω αυτό στην αυλή μου, σπάνια το κάνω λόγω της ανάγκης μου να κάνω πράγματα. Τι θα γινόταν όμως αν έβαζα ένα μορατόριουμ στο να προλάβω αυτές τις δραστηριότητες ρουτίνας, απέφευγα να ελέγχω το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αγόραζα ή ετοίμαζα φαγητό από πριν, ώστε να μην χρειάζεται να μαγειρεύω ή να καθαρίζω; Το μόνο πράγμα που με εμποδίζει από το να χαλαρώσω στη δική μου βεράντα είναι η εσωτερικευμένη αίσθηση ότι πρέπει να προλάβω όλα τα άλλα πριν αφιερώσω χρόνο για τον εαυτό μου. Φυσικά, η ίδια σας η αυλή δεν είναι ένας πρωτότυπος προορισμός διακοπών, αλλά πολύ συχνά είναι οι δικές μας σκέψεις και υποθέσεις που μας οδηγούν στο να αισθανόμαστε ότι πρέπει να δουλεύουμε συνέχεια. Στην πορεία, δεν αφιερώνουμε αρκετό χρόνο για την αυτοφροντίδα και καταλήγουμε να νιώθουμε εξαντλημένοι και καμένοι.
Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, είναι δύσκολο να αλλάξουμε μοτίβα και συνήθειες, και είμαστε παγιδευμένοι σε μια κουλτούρα που εκτιμά την παραγωγικότητα με κάθε κόστος. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για μια αποτελεσματική ή υγιή στρατηγική. Παρόλο που ζούμε σε μια απίστευτα ευημερούσα εποχή, περισσότεροι Αμερικανοί από ποτέ παλεύουν με το άγχος, το στρες και την κατάθλιψη. Ενώ και οι πρόγονοί μας εκτιμούσαν την εργασία, το εξωτερικό τους περιβάλλον ήταν πολύ διαφορετικό από το δικό μας. Πολλοί δούλευαν σκληρά σωματικά, κάτι που δεν ήταν απαραίτητα καλό για την υγεία τους, αλλά δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μια ατελείωτη επίθεση από ηλεκτρονικά παραγόμενο θόρυβο ή πίεση να ανταποκριθούν σε ανέφικτες προσδοκίες. Συχνά οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις τους απαιτούσαν να ασχολούνται με μια εβδομαδιαία ημέρα ανάπαυσης, μια πρακτική που έχει διαβρωθεί στον πολιτισμό μας 24/7.
Η πραγματικότητα για τους περισσότερους είναι ότι πρέπει να αντιστρέψουμε το μοτίβο με περισσότερη σωματική άσκηση και μείωση του πνευματικού μας φορτίου. Και, όσο κι αν απολαμβάνουμε τις διακοπές μας, μια εβδομάδα απόδρασης το χρόνο δεν είναι αρκετή για να το πετύχουμε αυτό. Αν και μια “ημερήσια άδεια” δεν θα αντικαταστήσει την εμπειρία του ταξιδιού σε έναν νέο ή αγαπημένο προορισμό, μπορεί να μας διευκολύνει να περάσουμε τον χρόνο μεταξύ αυτών των γεγονότων και μπορεί ακόμη και να μας πείσει ότι τελικά οι διακοπές είναι μια κατάσταση του μυαλού.