Είναι δύσκολο να βρεις αποδείξεις για το τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους, αλλά υπάρχει μια διαχρονική έρευνα που εξετάζει την ευτυχία από τη δεκαετία του 1930 και μετά από δεκαετίες έρευνας, τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν σε ένα νέο βιβλίο, με τίτλο “Η καλή ζωή”.
Η μελέτη του Harvard, με επικεφαλής τους καθηγητές Robert Waldinger και Marc Schulz, μελέτησε διαχρονικά τους ίδιους 700 ανθρώπους και τις οικογένειές τους για να διαπιστώσει τι κάνει τους ανθρώπους να ευημερούν. Έκαναν χιλιάδες ποιοτικές ερωτήσεις, καθώς και εκατοντάδες ποσοτικές μετρήσεις υγείας, από σαρώσεις εγκεφάλου μέχρι εξετάσεις αίματος.
Στη δεκαετία του 1930, οι συμμετέχοντες επιλέχθηκαν είτε από τους άνδρες φοιτητές του Χάρβαρντ είτε από μια ομάδα αγοριών από ένα προάστιο της Βοστώνης με χαμηλό εισόδημα. Κάθε πέντε χρόνια έδιναν ιατρικές πληροφορίες και κάθε δύο χρόνια απαντούσαν σε λεπτομερείς ερωτήσεις. Οι σύζυγοι και τα παιδιά τους εντάχθηκαν αργότερα στη μελέτη, η οποία παρακολούθησε αυτή την ομάδα μέσα από την εργασία, το γάμο, το διαζύγιο, ακόμη και το θάνατο – 25 συμμετέχοντες άφησαν τους εγκεφάλους τους στη μελέτη αφού πέθαναν.
Ο Waldinger είναι ο τέταρτος διευθυντής του προγράμματος κατά τη διάρκεια της ζωής του. Λέει ότι “μάθαμε ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η ευτυχία είναι κάτι που μπορούν να επιτύχουν – αν αγοράσουν αυτό το σπίτι ή πάρουν προαγωγή ή χάσουν αρκετό βάρος, τότε η ευτυχία θα ακολουθήσει. Συμπεριφερόμαστε σαν να είναι ένας προορισμός στον οποίο θα φτάσουμε αν τσεκάρουμε τα σωστά κουτάκια, αλλά τα δεδομένα δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτό απλά δεν ισχύει. Και αυτό είναι καλό, καθώς η ικανοποίηση δεν είναι πλέον κάτι απρόσιτο, αλλά εξαιρετικά εφικτό για όλους μας”.
Αποδεικνύεται ότι τα χρήματα δεν κάνουν τους ανθρώπους ευτυχισμένους, ούτε και η θέση ή ο βαθμός σας. Είναι κυρίως οι σχέσεις και οι διασυνδέσεις που σφυρηλατείτε που οδηγούν στους πιο ικανοποιημένους ανθρώπους. Είτε πρόκειται για φιλίες, λέσχες βιβλίου, ρομαντικούς δεσμούς, εκκλησιαστικές ομάδες, αθλητικούς συντρόφους ή συναδέλφους, οι άνθρωποι με τους ισχυρότερους κοινωνικούς δεσμούς και διασυνδέσεις στα 50 τους, ήταν στην καλύτερη κατάσταση στα 80 τους.
Όπως συνοψίζουν οι συγγραφείς, “οι καλές σχέσεις μας κρατούν πιο ευτυχισμένους και υγιείς. Τελεία και παύλα”.