Η Βαρκελώνη αναπτύσσει ζώνες χωρίς αυτοκίνητα και η Νέα Υόρκη αυξάνει τις ημέρες χωρίς αυτοκίνητα. Το Λονδίνο σχεδιάζει να επεκτείνει τα όρια μιας ζώνης χαμηλών εκπομπών ρύπων και το Πεκίνο εφαρμόζει κλήρωση πινακίδων για να αποφασίσει ποιος επιτρέπεται να οδηγεί. Οι τοπικές αρχές διαμαρτύρονται ότι τα αυτοκίνητα είναι πολύ μεγάλα, πολύ βρώμικα και πολύ επικίνδυνα για τις σύγχρονες πόλεις. Τα μικροαυτοκίνητα θα μπορούσαν να συμβάλουν σε κάποιο βαθμό στην αντιμετώπιση αυτών των ανησυχιών χωρίς να απαιτείται η θυσία της άνεσης.
Το Solar City Car της ολλανδικής νεοφυούς εταιρείας Squad Mobility είναι απίθανο να προκαλέσει πολλά σοβαρά ατυχήματα με τελική ταχύτητα 43 μίλια την ώρα (70 χιλιόμετρα την ώρα) για το ταχύτερο από τα δύο μοντέλα του και βάρος περίπου 350 κιλά. Ούτε τα ηλιακά πάνελ στην οροφή του ούτε οι ηλεκτρικές μπαταρίες του θα συμβάλουν στην αιθαλομίχλη της πόλης. Τρία από αυτά – και έως 12 επιβάτες – μπορούν να χωρέσουν σε έναν κανονικό χώρο στάθμευσης.
“Είναι για ψώνια, για να πηγαίνετε τα παιδιά στο σχολείο, για κοινωνικές επισκέψεις και για όλες αυτές τις μικρές διαδρομές”, λέει ο διευθύνων σύμβουλος της Squad MobIlity Robert Hoevers. “Και ισοδυναμούν με το 70 έως 80% των αναγκών κινητικότητας του μέσου ανθρώπου”. Το Solar City Car κυκλοφόρησε πρόσφατα για προπαραγγελίες από 6.250 ευρώ και εντάσσεται σε ένα ταχέως αναπτυσσόμενο πεδίο μικρο-αυτοκινήτων. Το ελβετικό Microlino, το οποίο τραβάει τα βλέμματα με το ρετρό-φουτουριστικό του σχέδιο, φέρεται να αυξάνει την παραγωγή από 500 οχήματα φέτος σε 5.000 το 2023. Η αμερικανο-κινεζική επιχείρηση Eli έχει πουλήσει τις πρώτες εκδόσεις του μοντέλου Zero στην Ευρώπη και ετοιμάζεται να το λανσάρει στις ΗΠΑ. Ο γαλλικός γίγαντας Citroen κυκλοφόρησε το πρώτο του μικροαυτοκίνητο, το AMI, το 2020 και έκτοτε έχει αναπτύξει αρκετές παραλλαγές.
Ο μικροσκοπικός σχεδιασμός μπορεί να προσφέρει νέα πλεονεκτήματα. Το τρίτροχο Nimbus One υπόσχεται να επιτρέψει στους οδηγούς να κόψουν δρόμο μέσα από την κυκλοφοριακή συμφόρηση χρησιμοποιώντας την πατενταρισμένη τεχνολογία κλίσης. “Είμαστε αρκετά μικροί ώστε να μπαίνουμε ανάμεσα στα αυτοκίνητα”, λέει ο ιδρυτής του Nimbus Lihang Nong. “Στην πραγματικότητα γέρνει σε μια γωνία και αυτό μας επιτρέπει να διατηρήσουμε το αποτύπωμα του οχήματος πολύ μικρό”. Ο τομέας είναι χαλαρά καθορισμένος. Σύμφωνα με τη σύμβαση, τα μικροαυτοκίνητα ζυγίζουν λιγότερο από 500 κιλά — το Nimbus One φτάνει τα 330 κιλά — και έχουν μέγιστη ταχύτητα περίπου 80 χιλιόμετρα την ώρα (50 μίλια την ώρα). Αυτό τους επιτρέπει να υπάγονται σε διαφορετικές ταξινομήσεις από τα κανονικά αυτοκίνητα με λιγότερο επαχθείς φορολογικές και κανονιστικές απαιτήσεις.
Το Citroen AMI ταξινομείται ως τετράτροχο και μπορεί να οδηγηθεί χωρίς δίπλωμα από 14χρονους σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Καθώς τα αυτοκίνητα δεν παράγουν εκπομπές ρύπων, δεν υπόκεινται σε ζώνες χαμηλών εκπομπών. Τα μικροσκοπικά αυτοκίνητα έχουν μακρά ιστορία και αρκετά από τα νέα μοντέλα αποτίουν φόρο τιμής στους προκατόχους τους. Το Microlino είναι εμπνευσμένο από την πολυαγαπημένη αλλά βραχύβια BMW Isetta — ένα “αυτοκίνητο-φούσκα” που κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1950.
Αλλά ενώ οι προηγούμενες εκδόσεις παραπαίουν, υπάρχουν θετικές ενδείξεις ότι αυτή η γενιά μικροαυτοκινήτων ήρθε για να μείνει. Η Transparency Market Research έχει προβλέψει ισχυρούς αριθμούς ανάπτυξης και έναν τομέα αξίας 12,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων μέχρι το 2030. Η Citroen ισχυρίστηκε ότι έλαβε περισσότερες από 1.000 κρατήσεις για το AMI μέσα σε δύο εβδομάδες από την κυκλοφορία του στο Ηνωμένο Βασίλειο. “Νομίζω ότι αυτό αρχίζει να τραβάει τα βλέμματα των ανθρώπων και έχει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης”, λέει ο David Zipper, ειδικός σε θέματα κινητικότητας στο Harvard Kennedy School. “Οι πόλεις μειώνουν τον χώρο για τα αυτοκίνητα … και αυτό είναι ένας άνεμος προς τα πίσω για τα μικροαυτοκίνητα”.
Μια συναρπαστική μετακίνηση
Τα μικροαυτοκίνητα είναι επίσης φθηνότερα στη φόρτιση από τα μεγαλύτερα ηλεκτρικά οχήματα, καθώς δεν απαιτούν τόσο πολύ χυμό, προσθέτει ο Zipper, και τα μοντέλα που δεν απαιτούν πλήρη άδεια οδήγησης μειώνουν τον πήχη της πρόσβασης. Υπάρχει περιθώριο για τα οχήματα να γίνουν πιο εξειδικευμένα για αστικούς χώρους, λέει ο Oliver Bruce, συν-διοργανωτής του podcast Micromobility. “Νομίζω ότι πολλά αυτοκίνητα είναι πλέον υπερβολικά εξυπηρετικά για αυτό που χρειαζόμαστε”, λέει. “Συχνά χρειάζεστε μόνο μία θέση … και για να μετακινηθείτε από το ένα μέρος της πόλης στο άλλο με σχετική άνεση. Εκεί μπορώ να δω την άνοδο αυτών των ειδικών οχημάτων”.
Ο Bruce αναφέρει επίσης τις βελτιώσεις στις τεχνικές κατασκευής που επέτρεψαν πιο ευέλικτα σχέδια. “Η εμβέλεια για τα μικροαυτοκίνητα θα ήταν τρομερή αν έπρεπε να τα κατασκευάσετε χρησιμοποιώντας τεχνολογία ακόμη και 10 ετών πριν”, λέει. “Θα χρειαζόταν ένα μεγάλο ηλεκτρικό αυτοκίνητο για να χωρέσει αρκετές μπαταρίες”. Τέτοιες εξελίξεις έχουν επίσης βοηθήσει τους κατασκευαστές να μειώσουν το κόστος. Όταν η Smart λάνσαρε ένα ηλεκτρικό διθέσιο το 2015, η τιμή του ήταν 15.400 δολάρια, συγκρίσιμη με τα παραδοσιακά αυτοκίνητα με πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια και ταχύτητα. Πολλά από τα νέα μοντέλα πωλούνται σε τιμές πολύ κάτω των 10.000 δολαρίων.