Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν οι εγκληματικές γειτονιές των ιαπωνικών πόλεων αντικαταστάθηκαν από δάση με πολυώροφους πύργους, οι Ιάπωνες αντικατοπτρίζουν το πρόσφατα παρθένο περιβάλλον τους με το να γίνονται σταθερά νομοταγείς, με εμμονή στην υγεία και σχολαστικά απεχθάνονται τον κίνδυνο.
Οι μαφιόζοι της Yakuza έχουν πλέον ουσιαστικά εξαφανιστεί, η εγκληματικότητα είναι αμελητέα και η ιαπωνική αστυνομία έχει πολλά να κάνει εκτός από το να παρακολουθεί (κάτι που τους βοηθά να εξακολουθήσουν να έχουν πολύ λίγα να κάνουν). Το προσδόκιμο ζωής στην Ιαπωνία παραμένει το μεγαλύτερο στον ανεπτυγμένο κόσμο, με νέο ρεκόρ 86.000 αιωνόβιων που σημειώθηκε πρόσφατα. Η ανταλλαγή μηνυμάτων ασφαλείας είναι ένας κλάδος που αναπτύσσεται: όπου κι αν πάτε, σας παροτρύνουν να φροντίσετε, να κρατηθείτε από την κουπαστή, να προσέχετε τις πόρτες που κλείνουν κτλ.
Στη σύγχρονη Ιαπωνία υπάρχει ελάχιστος χώρος για ποτό, κάπνισμα ή οτιδήποτε άλλο που μυρίζει ελαφρώς επικίνδυνη αδιαφορία. Οι νέοι δεν δείχνουν καμία διάθεση να επαναστατήσουν. Κανείς δεν είναι υπέρβαρος και κανείς δεν φαίνεται να πίνει. Ούτε ο καπνός ούτε το νοσηρό άρωμα της κάνναβης συναντάμε στην πανεπιστημιούπολη. Ο στίχος Adam Ant ‘δεν πίνεις, δεν καπνίζεις, τι κάνεις;’ έρχεται στο μυαλό.
Όλη αυτή η ανιδιοτελής αδράνεια δεν απειλεί μόνο τα έσοδα του δημοσίου αλλά, ορισμένοι πιστεύουν, την ίδια την ύπαρξη του ιαπωνικού λαού. «Σύνδρομο αγαμίας» – η υπόθεση ότι οι νέοι Ιάπωνες κάνουν όλο και λιγότερο σεξ κέρδισε πολύ την προσοχή των μέσων ενημέρωσης πριν από μερικά χρόνια. Το μιμίδιο «χωρίς σεξ, παρακαλώ, είμαστε Ιάπωνες» μπορεί να είναι ή να μην είναι αληθινό –είναι το είδος της «περίεργης Ιαπωνίας» ιστορίας που κάνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης – αλλά οι Ιάπωνες σίγουρα δεν κάνουν παιδιά. Το ποσοστό γεννήσεων είναι το χαμηλότερο στην ιστορία, πιθανώς λόγω μιας υπερβολικής κουλτούρας προσοχής που συναντά αβέβαιες οικονομικές στιγμές. Οι αριθμοί είναι τρομακτικοί: ο Έλον Μασκ έχει προβλέψει ότι αν δεν αλλάξει κάτι, η Ιαπωνία τελικά θα «πάψει να υπάρχει».
Η ακραία ασφάλεια φαίνεται επίσης στην πεισματική άρνηση του ιαπωνικού λαού να εγκαταλείψει τις μάσκες του προσώπου του, παρά το γεγονός ότι τους ζητήθηκε από την κυβέρνηση νωρίτερα φέτος. Το υπουργείο Υγείας επεσήμανε ότι όσο επικίνδυνος κι αν πιστεύουν οι άνθρωποι μπορεί να είναι ο Covid, το να φορούν υφασμάτινα καλύμματα σε ζέστη 40ºC σε μια χώρα με υψηλό ποσοστό γηριατρικών ήταν αναμφίβολα χειρότερο. Κανείς δεν έλαβε υπόψη του. Ένα ρεκόρ 15.000 ατόμων νοσηλεύτηκαν από θερμοπληξία τον Ιούνιο.
Πολλά έχουν γίνει για τις διάφορες περίεργες λατρείες που ασκούν επιρροή στην ιαπωνική κοινωνία. Κανένα δεν είναι τόσο ισχυρό όσο η πίστη στην ασφάλεια. Επιδεινωμένη από έναν παρατεταμένο φόβο για την Covid, η επιστροφή στις μεθυστικές μέρες της έντονης κατανάλωσης αλκοόλ φαίνεται μακρινή. Η εκστρατεία της κυβέρνησης είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Η σοβαρότητα με την οποία οι Ιάπωνες αντιμετωπίζουν την υγεία τους και την υγεία των άλλων είναι αξιοθαύμαστη. Αλλά μπορεί να είναι αυτοκαταστροφικό. Ο Έλον Μασκ έχει προβλέψει ότι αν δεν αλλάξει κάτι, η Ιαπωνία θα πάψει τελικά να υπάρχει.
Πηγή: The Spectator (Άρθρο του λέκτορα Φίλιπ Πάτρικ)